آزمایشات بررسی اسپرم

در علم آندرولوژی تعداد، تحرک و شکل طبیعی اسپرم‌ها از شروط اصلی برای بارور بودن مردان است.

اولین اقدام جهت تشخیص ناباروری مردان، معاینه عمومی است. در صورتی که علت ناباروری مشخص نشود، نیازمند تست‌های اختصاصی‌تر است که عبارتند از:

S/A:

آنالیز مایع منی است که تعداد اسپرم های موجود در مایع منی مرد را بررسی میکند . همچنین شکل و تحرک اسپرم ها در این آزمایش مورد بررسی قرار میگیرد .
مقدار اسپرم ها باید بالاتر از 15 میلیون در هر میلی لیتر مایع منی و بالاتر از 39 میلیون در هر انزال باشد.
پایین تر از این مقدار احتمال باروری مردان را کم می‌کند .

SCMA:

با این روش بلوغ اسپرم ها را از این نظر که آیا تقسیمات سلولی خود را به صورت کامل انجام داده اند یا خیر؛ ارزیابی می‌کنند. در این تست اسپرم های نابالغ نباید بیش از 30 درصد باشند.

SDFI:

میزان شکست کروموزومی اسپرم ها در این تست بررسی میشود ‌. اگر این میزان بیش از 30 درصد اسپرم ها را شامل شود احتمال باروری آقایان را کمتر می‌کند و یا منجر به سقط جنین در سه ماهه اول و همچنین ناموفق بودن پروسه IVF می شود .

Survival:

این تست میزان زنده ماندن اسپرم ها طی 24 ساعت در محیط کشت را نشان می دهد. این میزان باید بالاتر از 70 درصد باشد یعنی بعد از 24 ساعت باید حداقل 70 درصد اسپرم ها زنده باشند.

Vitality:

میزان زنده بودن اسپرم ها را نشان می‌دهد. این تست کمک میکند تا تعداد اسپرم هایی که زنده هستند را به درصد بیان کنیم (یعنی چه میزان از اسپرم ها زنده هستند و قدرت باروری دارند).
بعضی از اسپرم ها چون حرکت ندارند مرده به نظر می رسند ولی با کمک این تست می توان میزان زنده بودن اسپرم های بی تحرک را هم آنالیز کرد.

Diff Quick :

یکی از مهمترین آزمایش هایی که شکل اسپرم ها را به کمک رنگ آمیزی بررسی میکند (برای ارزیابی دقیق تر شکل اسپرم ها این آزمایش توصیه می‌شود). این مقدار باید 4 درصد و بالاتر باشد.

Peroxide test :

این تست میزان عفونت در مایع منی را نشان میدهد. وجود عفونت یکی دیگر از عوامل ناباروری مردان محسوب می شود که با وجود این تست و ارزیابی آن ، میتوان این میزان را در مایع منی گزارش کرد .